Queensland

Haaaaaiii iedereen!! Hoe is het leven in Nederland? Heerlijk zomer intussen heb ik gehoord :) Hier is het intussen winter waardoor je in ieder geval niet zo snel meer verbrandt maar de temperaturen zijn nog steeds over het algemeen heel lekker! Vooral in Queensland, waar ik me op dit moment bevind, is het op dit moment nog lekker warm: the place to be in de winter want het is hier 's winters het warmst dankzij het tropische klimaat. Intussen ben ik al een heel eind de Oost kust op gereisd en ben ik beland in Bowen. Het wwoof-adres waar we arriveerden na onze vlucht van Perth naar Brisbane was een geweldige plek! Het was in Gin Gin en lag midden tussen de groene heuvels en 's nachts kon je de dingo's horen roepen in de vallei.. Sarah en ik hadden ons eigen kleine hutje met twee bedjes, een veranda en heeel veel dvd's! Dan kijk je toch wel even raar op als je je tanden aan het poetsen bent op de veranda in het donker en je hoort opeens van dat gehuil uit de bossen komen.. De volgende ochtend vertellen de hosts dan dat het dingo's zijn die hier in de bossen leven, toch wel heel bijzonder! De groene omgeving van de Oost kust deed ons goed na de dorheid van de West kust en naarmate je meer naar het noorden reist wordt het klimaat steeds tropischer. Na Gin Gin reden we een uur naar het dichtstbijzijnde plaatsje waar we een baan gevonden hadden: Childers, het had meer weg van een klein dorpje en er was weinig te doen. Als het niet voor de super aardige mensen was geweest die we daar hebben ontmoet hadden we ons daar doodverveeld.. We verbleven in een werkhostel; een hostel wat in ruil voor jouw huur een baan voor je zoekt. Het was net een grote familie: alle mensen praatten met elkaar en iedereen had het super leuk met elkaar! Het werk was daarentegen een heel stuk minder: het bestond uit zoete aardappelen planten en het was maar 2 uur per dag. In die twee uur verdiende je dan ongeveer 45 dollar en dat was het dan. Het geld wat we daar verdiend hebben was net genoeg om onze huur en ons eten te kunnen betalen en dus waren we al snel op zoek naar een andere baan. Ik werd intussen een beetje zenuwachtig want mijn geld was nu helemaal op en in die situatie had ik nog niet eerder gezeten! We ontmoetten een jongens uit Hongkong die een baan voor ons kon regelen in Emerland, een stuk verder naar het noorden, maar die baan begon pas over een maand dus besloten we in de tussentijd nog ergens te wwoofen zodat we geen geld hoefden te betalen voor een hostel en spaghetti word je op den duur ook wel zat. Wwoof-adressen betekenen altijd twee dingen: een fijn bed om in te slapen (zonder bedbugs: geweldig irritante beestjes die heel erg jeukende plekjes achterlaten als ze je bijten, in je bed leven (jakkes) en waar je heel moeilijk vanaf komt, hier kregen we mee te maken in het werkhostel in Childers) en goed eten (als je geluk hebt gezond eten, wat niet veel voorkomt in Australie). Intussen hadden we ook twee nieuwe reismaatjes: Gregor en Cameron, uit Ierland. Zij waren onze roommates in Childers geweest en we konden heel goed met ze opschieten en ontiegelijk met ze lachen. We zochten een wwoof adres op waar we dus met z'n vieren terecht konden, wat we niet meteen vonden dus zijn Saar en ik nog een week bij Margot en Dieter geweest, twee vrienden van Christine en Ian, onze hosts uit Gin Gin (echt super aardige mensen en Christine kan super lekker koken!). Margot en Dieter woonden op de helling van een heuvel tussen de hoge bomen en hadden de meest geweldige bomen in hun tuin staan: bananenbomen, passievrucht, sterfruit.. noem maar op! Ze hadden erg veel last gehad met de heftige regenval, net als Christine en Ian, en wij konden ze helpen met het opruimen van de troep die het water had achtergelaten. Hoog in de bomen hingen bossen hooi waaraan je kon zien hoe hoog het water had gestaan.. Het water had zo'n 5/6 meter hoger gestaan dan in het droge seizoen waardoor er veel bedrijven tijdelijk out of business waren door reparatie of hele wegen waren weg gevaagd.. Heel apart om te zien. Grappig ook hoe de mensen daarmee omgaan, ik zou zo gefrustreerd zijn als er zoiets gebeurde maar de mensen hier waren er blijkbaar al aan gewend en begonnen gewoon weer opnieuw met het maken van omheiningen en het opruimen van alle omgevallen bomen. Na deze week bij Christine en Ian in hun kluizenaars huisje gingen we richting Yandaran, waar we een wwoof-adres hadden gevonden voor 4 personen en dus eindelijk weer herenigd konden worden met Cameron en Gregor, die ik intussen als broers begon te zien.. Wordt vervolgd, maar dat is het even voor nu! Groetjes aan iedereen thuis!! X